کد مطلب:51358 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » متفرقه

در رابطه با بازگشت روح به جسد جهت پرسش و پاسخ در مورد كسي كه بدنش كلاً نابود ميشود، چگونه روح به بدن باز ميگردد؟

در قبر آنچه از شدائد و سختيها به ميّت برسد، روح او درك ميكند و چون روح و به جسم باز نميگردد، بنابراين فرق نميكند كه جسد سالم باشد و يا متلاشي شده باشد، اگر چه وقتي بدن ميّت با تمام اجزاء به طور صحيح دفن گردد، روح از آرامش بيشتري برخوردار خواهد بود.



ابتداي خلقت جهان از ديدگاه دين.

ابتدا توجه شما را به دو مطلب بديهي و غير قابل انكار جلب ميكنم:

اول يعني جهان حادث و نو هست، و مطلب دوم: قدرت و تسلّط و قاهريّت خداوند تعالي است بر هر چه كه بخواهد. حال با توجه به اين دو مطلب حديثي از امام باقر (ع) پيرامون خلقت جهان به طور خلاصه بيان ميگردد. اين حديث در ج 4 تفسير البرهان، ص 427 ذيل آيه 46 سوره نازعات و نيز در جلد سوم تفسير مزبور، ص 58 ذيل آيه 30 سوره انبياء آمده است. حديث اين است: مردي به نزد امام باقر (ع) آمد و عرض كرد: آمدهام تا از شما درباره اوّلين مخلوق خدا سؤال كنم. امام فرمود: بدان، خداوند اولين چيزي كه خلق فرمود و همه اشياء را از آن آفريد »آب« بود و... و خلق كرد »باد« را از آب و پس از آن مسلط كرد باد را بر آب نوعي از تسلّطكه منفجر نمود باد »متن« آب را پس از

انفجار متن آب بوسيله ضربت شديد باد، چيزهاي ممتازي از اين انفجار برخاست به آن اندازه كه خداوند ميخواست از آن پديده زمين را بسازد. پس خداوند از اين »زُبَد« يعني چيزهاي ممتاز آب، زمين را خلق فرمود كه سفيد و پاك بود و در اين هنگام زمين نه داراي شكاف ونقبي بود و نه گياه و درختي، سپس خداوند آن را مانند گلولهاي به هم بپيچد و روي آب قرار داد.

پس از خلق آتش امر فرمود به آتش كه خود را بر متن آب (اصل و هسته آب) بزند، پس آتش متن آب را منفجر كرد و به وسيله اين انفجار، دودي (گازي) كه از انفجار متن آب به وسيله آتش پديد آمده بود آسمان را كه صاف و پاك بود و در آن نقبي و راهي نبود، فرا گرفت. به اين مطلب خداوند در قرآن اشاره ميفرمايد: »ام السماء بناها، رفع سمكها فسوّيها و اَغْطَشَ لَيْلَها و اخرج ضُحيها« (نازعات، آيات 27 و 28 و 29) ترجمه... يا آسمان، كه آن را برافراشت، سقفش را فرا داشت و آن را راست و بسامان كرد و شبش را تاريك ساخت و روزش را بيرون آورد. امام باقر (ع) در ادامه فرمودند: در اين هنگام نه شمسي بودند نه قمري نه ستارگان بود و نه سحابها (ابرها)يي و نه كهكشاني پس از خلق اين پديده تازه آن را به هم پيچيد، و هر دو پديده را (زمين و آسمان) را به يكديگر سنجيد و سپس آسمان را بلند كرد و بالاي زمين (محيط بر زمين) قرار داد قبل از آنكه زمين را پهن كند و همين است معناي قول خداي متعال آنجا كه ميفرمايد »والارض بعد ذلك دحيها« (نازعات، آيه 30) و زمين را پس از آن بگسترانيد.

پس از بلند كردن آسمان و تسويه آن و محيط نمودن آن بر زمين، مجدّداً به كار زمين پرداخت و آن گلوله مانندي را كه از زبدههاي آب به وسيله انفجار هسته آن پديد آورده بود و آن را پيچيده بر روي آب گذارده بود پهن و گسترش داد.... پس بعد از آنكه خداوند زمين را گسترد و در آن از هر نوع جنبندهاي كه محتاج به تغذيه بود منتشر ساخت.... و آسمان را باز كرد به باريدن و زمين را باز كرد به روييدن دانهها.

بنابراين از نظر دين هستي حادث است، يعني خداوند بود و چيزي نبود و سپس هستي را آفريد. اما از نظر فلسفي، رياضي و فيزيكي خلقت هستي چگونه بوده است: حتماً مقصود سؤال كننده محترم، فلسفي و رياضي جديد است نه قديم و نيز از نظر فيزيكي، فيزيك جديد است. پاسخ اين سؤال به طور كافي و وافي، در اين مجال ممكن نيست و نياز به فراگيري آن علوم از راه تعليم و تعلّم و تدريس دارد. و به اين سادگي نميتوان به پاسخ رسيد. ولي به خاطر خالي نبودن عريضه: خلقت هستي را از ديدگاه هيئت بطلميوس به طور خلاصه مورد بررسي قرار ميدهيم. هيئت بطلميوس دستگاه آسمان را متشكل از نه فلك ميدانست كه اين نه فلك بر حسب نزديكي به زمين به ترتيب عبارت هستند از قمر، عطارد، زهره، شمس، مريخ، مشتري، زحل، ثوابت و فلكالافلاك كه همگي مانند طبقات پياز روي هم قرار گرفته و سطح محدّب هر يك با سطح مقعر ديگري مماس ميباشند...

اما نظر بطلميوس امروزه مردود واقع شده و قوّت خود را بكلي از دست داده است. ولي روايت امام باقر (ع) را ميتوان با برخي از مطالبي كه در علم شيمي به اثبات رسيد، مورد بررسي قرار داد.

وقتي در تاريخ تحوّل شيمي مراجعه كنيم مييابيم كه از قرن پنجم قبل از ميلاد نزد فلاسفه يوناني چهار عنصر را مادةالمواد يا ماده اصلي تمام اشياء ميدانستهاند: آب، هوا، آتش، خاك. اين تئوري عناصر اربعه تا قرن 18 ميلادي معتبر بود ولي بعد از آن بر اثر آزمايشها و تجربههاي فراوان كمكم اعتبار خود را از دست داد تا اينكه لاوازيه فرانسوي (1743 - 1794 ميلادي) با آزمايشهاي متعددي ثابت كرد كه هواي خالص جز اكسيژن چيز ديگر نميباشد.

»لاوازيه« ثابت كرد كه ماده آتش در نهاد اكسيژن، به عنوان يكي از دو جزء اصلي عنصر آب وجود دارد. وي ثابت كرد كه عمل سوختن، تركيب جسم است با هواي خالص يعني اكسيژن.

لاوازيه معتقد است كه جسم سوختني ماده اصلي را به شدّت جذب ميكند و ماده حرارت را رها ميكند و همان است كه به صورت نور

شعله و حرارت نمايان ميشود و بدين ترتيب او بر خلاف دانشمندان آتش را در نهان اكسيژن دانسته است.

(كتاب شيمي دكتر جعفر امين، عبدالحميد اردلان و... و گروهي از نويسندگان)

عنصر خاك نيز از آب است. در علم زمينشناسي ميخوانيم كه زمين در بدو پيدايش، به شكل امروزي نبوده و در نتيجه تحوّلاتي كه در آن به كندي ادامه يافته به صورت كنوني در آمده است. درباره پديده زمين عقايد گوناگوني بيان شده و عدهاي معتقدند كه زمين ضمن پيدايش و پس از تشكيل شدن به تدريج گرم شده است و علت گرم شدن زمين را چنين شرح دادهاند: ذرّات تشكيل دهنده زمين هنگام تجمّع يافتن يا برخورد و داخل يكديگر شدن، انرژي جنبشي خود را به صورت گرما آزاد ميكردند.

علاوه بر اين زميني كه تازه تشكيل شده بود بر اثر نيروهاي جاذبه شديد در حال فشرده شدن بود و در نتيجه انرژي زيادي به صورت گرما از دست داد.... جهت آگاهي بيشتر، به كتابهاي زير مراجعه نماييد:

1 - آغاز فرجام جهان از نظر قرآن

2 - مجله مرزهاي نو، شماره چهارم، دوره 180

3 - زمينشناسي، دكتر حسين گل گلاب و دكتر مصطفي فاطمي